Van profvoetballer naar Young Professional in onderwijs­logistiek

Van profvoetballer naar Young Professional in onderwijslogistiek

Jorn de Reus (28) werkt als trainee Onderwijslogistiek bij Omix Young Professionals. Sinds september 2020, precies tien jaar na het moment de jongensdroom van profvoetballer te verlaten om te gaan studeren. Een sleutelmoment in zijn leven, met een interessante zoektocht als gevolg.

Jorn vertelt over de mooie tijd bij de jeugdopleiding van De Graafschap.

Als klein jongetje is hij hét talent van de plaatselijke voetbalvereniging in Didam, wordt gescout en gaat uiteindelijk als tiener vijf keer in de week vol aan de bak bij De Graafschap in Doetinchem: Jorn wordt profvoetballer. Dat is de droom. En hij maakt z’n vwo af. Dat is het plan.

Hij is er op dat moment niet bewust mee bezig, maar met zo’n druk programma komt hij snel in aanraking met wat later een onderdeel van zijn werk zal worden: plannen en organiseren.

“Ik leerde al snel wat discipline is en hoe m’n huiswerk goed te plannen. Alles moet af voordat ik aan de training begin. Dus in de auto waar we als jongens mee worden opgehaald en weggebracht wordt hard gewerkt. Wat dat betreft is plannen vroeg in m’n leven gekomen, als noodzaak.”

“Bij De Graafschap onder 14, onder 15, onder 16 en onder 19 jaar speelde ik bijvoorbeeld regelmatig tegen jeugdteams van Ajax en PSV. Tegen Christian Eriksen en Memphis Depay… Het is wel apart om ze nu in actie te zien tijdens het EK, terwijl ik met een biertje in m’n hand sta te kijken. Dat zijn mijn leeftijdsgenoten waar ik ooit tegen gespeeld heb en die nu tot de absolute top horen.”

Bij Jorn loopt het iets anders

“Tot m’n achttiende, negentiende ben ik vol voor die droom van profvoetballer gegaan. Het ding was wel dat je als jonge voetballer naast je school leeft voor de sport. Je leidt een ander leven dan de meeste leeftijdsgenoten. Mijn ouders hebben altijd benadrukt dat m’n vwo en m’n cijfers even belangrijk of belangrijker zijn dan het voetbal. En daar ben ik ze nog altijd dankbaar voor. Op een zeker moment moet je keuzes maken.”

Als hij naast zijn trainingen z’n vwo keurig binnen de tijd afrondt komt de keuze: voetbal of universiteit, de droom of de werkelijkheid?

“Ik kreeg geen speelminuten bij het eerste van De Graafschap, en dan ga je je toch afvragen of deze droom wel gaat uitkomen. Ik heb toen de knoop doorgehakt en gekozen om te gaan studeren. Alleen wist ik nog niet wat. “Ik zat in veel groepjes: de vriendengroep in Didam, een vwo-vriendengroep in Doetinchem, en de voetbalvrienden van De Graafschap. Achteraf gezien is het niet zo vreemd dat groepen en groepsdynamiek me aanspraken. Ik koos daarom voor sociologie in Nijmegen, en dat bleek een goede keus te zijn. Het paste perfect bij me. En daar fietste ik binnen vijf jaar ook vrij probleemloos doorheen.”

Na de eerste vaste baan als centrale planner bij Alfa Laval in Nijmegen, mooi om de hoek, volgt de cruciale vraag: wat wil ik verder met m’n leven?

“Een vriend vroeg me of ik met hem op wereldreis wilde, backpacken in Zuidoost-Azië. Dit was het ideale moment daarvoor. Door Thailand, Maleisië, Indonesië, Filippijnen, Vietnam, het was één groot avontuur. Ik sprak veel mensen, backpackers van over de hele wereld, en ben er toen langzaam maar zeker achter gekomen dat het onderwijs me wel trok. Dus daar ben ik me op gaan focussen.”

En dat blijkt inderdaad een schot in de roos. Het samenwerken en communiceren met docenten, studenten en collega’s van ondersteunende diensten voelt als thuiskomen. Alleen het lesgeven, het fysiek voor de klas staan en lesstof afwerken, heeft op dit moment duidelijk niet zijn voorkeur. Op een cruciaal moment in de zoektocht komt Omix op zijn pad. “Wat ik heb gemerkt, juist als je nog een beetje zoekende bent, is dat je bij Omix de tools, netwerken, kennis en vaardigheden wordt geboden om zelf je pad te bepalen. Zo heb ik dat heel duidelijk ervaren. Er wordt je niets opgelegd, maar er wordt wel gestimuleerd om uitdagingen aan te gaan of buiten je comfortzone te treden. En daarbij krijg je ook de hulp als je daarom vraagt. De support om met je opdrachtmanager of labelmanager te praten hoe het met de opdracht gaat en wat je verbeterpunten zijn.”

En er vindt veel uitwisseling plaats tussen de Young Professionals, niet alleen tijdens de trainingsdagen of kennisdelingssessies, maar ook door de korte lijnen naar elkaar.

“Als ik een Omix-collega ken op een andere onderwijsinstelling met dezelfde functie, dan bellen we elkaar bij problemen. We kennen elkaar goed.”

Jorn benadrukt dat een standaard opleiding om bij Omix te starten niet bestaat. “Dat is het mooie. Iedereen heeft een andere achtergrond, iedereen brengt andere eigenschappen en vaardigheden mee en iedereen doet zijn werk op een manier die bij hem of haar past.”

En zo is het verhaal rond. Ook in deze periode van zijn leven verkeert Jorn in meerdere netwerken en kringen. Hij houdt het op deze manier voor zichzelf met zijn avontuurlijke geest interessant. “Naast de trainees en medewerkers van Omix werk ik hier bij de Radboud Universiteit op het ambtelijk secretariaat van de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica met vier collega’s. We hebben contact met vier examencommissies die ieder weer bestaan uit gemiddeld zes leden. Daarnaast zitten we vaak samen met de leidinggevende en de beleidsmedewerkers, we hebben direct contact met de examen- en onderwijsadministratie, en dan nog de studieadviseurs en de ontelbare studenten. Iedere keer heb ik een andere prikkel. Dat bevalt me heel goed!”