Roosteren: verschillen en overeenkomsten tussen MBO, HO en WO

Roosteren: verschillen en overeenkomsten tussen MBO, HO en WO

Binnen onderwijsinstellingen werken planners en roostermakers achter de schermen hard om een gestroomlijnde en doelgerichte structuur te creëren die de basis vormt voor een succesvolle onderwijservaring: een passend rooster voor student en docent. Maar wat houdt deze rol eigenlijk in en hoe evolueert deze in verschillende onderwijsinstellingen in het mbo, hbo en wo?

De afgelopen jaren spraken we verschillende planners, roostermakers en scholen over dit onderwerp.

Bijvoorbeeld Dominique, ervaren planner en roostermaker bij Omix, belicht het veelzijdige karakter van haar functie. Naast het opstellen van roosters, omvat haar takenpakket ook het grondig analyseren van mogelijkheden en obstakels binnen het onderwijslandschap. Door gebruik te maken van managementinformatie, werkt ze nauw samen met haar team aan het verbeteren van processen rondom planning en roostering.

Elke onderwijsinstelling heeft zijn eigen unieke uitdagingen en vereisten. Het MBO bijvoorbeeld staat voor specifieke wettelijke regelingen en praktijkgericht onderwijs, wat leidt tot een intensievere roostering en meer aandacht voor praktijkfaciliteiten. In het HBO en WO daarentegen verschuift de rol van roostermaker naar planner, met een nadruk op samenwerking en strategische planning.

Sommige onderwijsinstellingen kiezen ervoor om de rol van planner en roostermaker samen te voegen. Wij spraken met André Kouwenberg  van Hogeschool Saxion. Het samenvoegen van de rollen draagt bij aan een meer geïntegreerde en doelgerichte aanpak van planning en roostering. Echter, deze verandering vereiste aanvullend onderwijs. Saxion koos voor een éénjarig professionaliseringsprogramma, ontwikkeld door Omix. Elke sessie behandelde een actueel onderwerp waarbij theoretische kennis werd gecombineerd met praktische casestudies. Het belangrijkste resultaat is dat het kennisniveau ook in de breedte beter op peil is en de planners meer gevoel hebben wat er bij de opleidingen speelt en een goede sparringpartner kunnen zijn voor de teamleiders van de academies.

Flexibilisering is een van de meest besproken onderwerpen in het onderwijs. Het is een beweging waarbij onderwijsinstelling van opleidingsroutes overgaan naar studentroutes waarbij de regie bij de student wordt gelegd. Het is een overgang van aanbod gestuurd onderwijs naar vraag gestuurd onderwijs. Deze trend brengt nieuwe uitdagingen met zich mee voor planners en roostermakers; het plannen van flexibiliteit is echter geen eenvoudige opgave. Door duidelijke afspraken te maken en samen te werken met onderwijsinstellingen, kunnen planners bijdragen aan het ontwikkelen van grofmazige planningen die later verfijnd kunnen worden. Flexibilisering vereist niet alleen een herziening van planning en roostering. “Het implementeren van flexibele onderwijsmodellen vereist duidelijke kaders en effectieve communicatie” vertelt ook Paula Verschoof, consultant bij Omix. Door betrokkenheid van alle belanghebbenden ontstaat niet alleen draagvlak, maar ook waardevolle inzichten voor een soepele uitvoering. Er is flexibele ondersteuning nodig vanuit de gehele onderwijslogistieke keten.

Planning en roostering vormen de ruggengraat van het onderwijs, waarbij planners en roostermakers een essentiële rol spelen in het creëren van een georganiseerde en adaptieve leeromgeving. Met een evoluerende focus op samenwerking, strategische planning en flexibiliteit blijven zij zich inzetten voor een optimaal onderwijsproces, ongeacht de uitdagingen die zich voordoen.